- quintus
- 1.
quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth:A.
quarta invidia, quinta ambitio,
Plaut. Pers. 4, 4, 8:locus,
Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107:natura,
id. Tusc. 1, 17, 41:quinta pars,
quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16:quinto mense, quinto die,
Liv. 31, 7.— Advv.quintum, for the fifth time:B.declarati consules Q. Fabius Maximus quintum, Q. Fabius Flaccus quartum,
Liv. 27, 6; 6, 42; Vell. 1, 14, 6. —quintō, for the fifth time:2.eodem anno lectisternium Romae, quinto post conditam Urbem, habitum est,
Liv. 8, 25.Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.:Quintus Arrius,
Cic. Mil. 17, 46:Q. Scaevola,
id. Phil. 8, 10, 31.—Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.